مشخصات اپیدمیولوژیک و عوامل خطر نیاز به مراقبت در بخش مراقبت های ویژه و مرگ در بیماران مبتلا به آنفلوانزای H1N1

در سال 2009 میلادی پاندمی شکل جدیدی از ویروس H1N1 با توانایی انتقال از انسان به انسان بروز نمود. در کشور ما نیز این همه گیری در سال های 1388 و 1389 به وقوع پیوست. در این مطالعه، اپیدمیولوژی مبتلایان به آنفلوانزای H1N1 ارزیابی شد و عوامل خطر نیاز به مراقبت در بخش مراقبت های ویژه و مرگ شناسایی گردید.
از ابتدا تا انتهای سال 1388 مبتلایان به آنفلوانزای H1N1 بستری شده در مرکز پزشکی الزهرا (س) در یک مطالعه ی مقطعی توصیفی بررسی شدند. یافته های دموگرافیک، علایم کلنیکی، یافته های آزمایشگاهی و رادیولوژیک و بیماری های زمینه ای افراد مورد مطالعه ثبت گردید. داده ها به وسیله ی آزمون های آماری 2χ، One way ANOVA و Student-t در سطح معنی داری 05/0 تحلیل گردید.
در طول مطالعه 74 زن و 76 مرد با تشخیص ابتلا به آنفلوانزای H1N1 به مطالعه وارد شدند. تب (87 درصد)، سرفه (76 درصد)، تنگی نفس (48/7 درصد) شایع ترین یافته های کلنیکی و لنفوپنی (3/49 درصد) شایع ترین یافته ی پاراکلنیکی بود. در 28 درصد موارد بیماران نیاز به حمایت تهویه ای پیدا نمودند. 23 نفر (3/15 درصد) از بیماران پذیرش شده فوت کردند. وجود علایم نورولوژیک (83/5 = OR)، لنفوپنی (87/2 = OR) و وجود انفیلتراسیون در رادیوگرافی قفسه ی صدری (67/1 = OR) در افزایش نیاز به پذیرش در بخش مراقبت های ویژه موثر بودند. بیشترین عوامل خطر مرگ به ترتیب ظهور علایم نورولوژیک (04/17 = OR)، درد شکم (60/5 = OR)، افزایش کراتین کیناز (89/4 = OR)، دیسترس تنفسی (67/3 = OR) و لنفوپنی (27/2 = OR) بودند.
نتایج این مطالعه نشان داد که علایم نورولوژیک، لنفوپنی و انفیلتراسیون در رادیوگرافی قفسه ی صدری از عوامل خطر نیاز به پذیرش در بخش مراقبت های ویژه هستند. به علاوه علایم نورولوژیک، درد شکم، افزایش کراتین کیناز، دیسترس تنفسی و لنفوپنی احتمال مرگ را افزایش می دهند.