خصوصیات بیومکانیکی قرنیه در سه نوع روش پیوند قرنیه

بررسی خصوصیات بیومکانیک قرنیه پیوندی پس از پیوند قرنیه به روش نافذ (PK)، لایه ای عمیق قدامی قرنیه (DALK) و Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK).
روش پژوهش: پنجاه و پنج چشم از 36 بیمار که تحت PK، 23 چشم از 21 بیمار که تحت DALK با استفاده از روش Anwar’s Big Bubble و 17 چشم از 17 بیمار که تحت DSAEK قرار گرفته بودند، برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. سی و سه چشم راست طبیعی به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. حداقل سه ماه بعد از خارج کردن تمام بخیه های پیوند قرنیه، هیسترزیس قرنیه (CH) و عامل مقاومت قرنیه (CRF) با استفاده از دستگاه تحلیل کننده پاسخ چشمی (ORA) محاسبه گردید. برای مقایسه متغیرها بین گروه های مورد مطالعه از آزمون آماری One-way ANOVA استفاده شد.
میانگین سنی گروه شاهد 5±26.9 سال، گروه PK 4.2±28.8 سال، گروه DALK 6.5±27.2 سال و در گروه DSAEK 1.8±62.5 سال بود (P<0.001). ضخامت مرکزی قرنیه در چهار گروه به ترتیب 24.8±539، 38.8±567.5، 42.6±547 و 84.8±631.1 میکرومتر بود (P<0.001). CH و CRF به طور معناداری در گروه DSAEK (به ترتیب 2±7.79 و 1.74±7.88 میلی متر جیوه) نسبت به دو گروه PK (به ترتیب 2.07±10.23 و 2.22±10.13 میلی متر جیوه) و DALK (به ترتیب 2.07±9.64 و 2.09±9.36 میلی متر جیوه) پایین تر بود. دو گروه آخر نتایج مشابهی با گروه طبیعی داشتند (به ترتیب 1.59±9.84 و 1.73±9.89 میلی متر جیوه، P>0.05).
ویژگی های بیومکانیکی قرنیه بعد از DSAEK نسبت به PK و DALK پایین تر می باشد. در هر دو پیوند PK و DALK خصوصیات بیومکانیک چشم های مبتلا به قوزقرنیه می تواند در حد قرنیه طبیعی افزایش یابد. این تفاوت ها در خصوصیات بیومکانیکی پیوند باید در تفسیر اندازه گیری فشار داخل چشم یا انتخاب روش جراحی عیب انکساری بعد از پیوند، در نظر گرفته شوند.