بررسی کارایی روش های جبری میان یابی توزیع مکانی بارش (مطالعه موردی: استان گلستان)

روش های جبری میان یابی از توابع ریاضی برای ایجاد سطوح از نقاط اندازه گیری شده بر مبنای میزان تشابه نقاط استفاده می کنند. در این مطالعه از آمار بارندگی سالانه 42 ایستگاه باران سنجی واقع در استان گلستان برای تهیه نقشه بارش با به کار گیری روش های جبری میان یابی استفاده شده است. برای ارزیابی کارآیی روش های مختلف میان یابی، از روش اعتبار سنجی متقابل استفاده شد و معیار های میانگین خطای انحراف، میانگین خطای مطلق، ریشه دوم میانگین مربع خطا و ضریب همبستگی مقادیر اندازه گیری شده و برآوردی برای ارزیابی روش های مختلف به کار گرفته شدند. نتایج ارزیابی روش های مختلف درون یابی بر اساس معیار های آماری نشان داد که روش های اسپلاین کششی، معکوس وزنی فاصله، توابع چند جمله ای موضعی، اسپلاین منظم، چند-ضلعی های تیسن و تابع چندجمله ای فراموضعی به ترتیب بیشترین دقت را دارا بودند. بررسی و تفسیر بصری نقشه های خروجی میان یابی موید این مطلب است به طور کلی می توان توزیع بارندگی استان گلستان را نتیجه اثر توام توپوگرافی و فاصله از دریا دانست. نتایج این تحقیق می تواند به عنوان ورودی مکانی در بسیاری از مدل های توزیعی- مکانی مورد استفاده قرار گیرد