مقایسه مدل های مفهومی LNRFوWLC درپهنه بندی خطر زمین لغزش (مطالعه موردی: حوزه آبخیز اخلمد، شهرستان چناران)

شناسایی نواحی مستعد لغزش و پهنه بندی خطرآن، اولین گام در ارزیابی خطرات محیطی به شمار می رود. عوامل زیادی در وقوع زمین لغزش ها دخالت دارند که ارزشیابی آنها، استفاده از ابزارهای تحلیلی قوی را ضروری می سازد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی و ارزیابی تاثیر هریک از عوامل موثر در پدیده زمین لغزش و انتخاب مدل مناسب پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوزه آبخیز اخلمد شهرستان چناران می باشد. شرایط خاص زمین شناسی، ژئومورفولوژی، اقلیم و کاربری اراضی، این حوزه را از مناطق مستعد زمین لغزش به شمار آورده است. جهت کمی نمودن هریک از عوامل موثر و انتخاب بهترین روش، از مدل مفهومی LNRF و WLC و سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شد. پس از بازدید های میدانی و بررسی عکس های هوایی، کلیه واحد های منطبق شده با نقشه زمین لغزش براساس مدل های مفهومی LNRF و WLC وزن دهی و نقشه های وزنی تهیه گردید. نتایج نشان داد با استفاده از روش LNRF،50 درصد حوزه آبخیز و با WLC، 71 درصد منطقه دارای خطر زمین لغزش زیاد می باشند. درهردو مدل، بیشترین میزان زمین لغزش ها در طبقات شیب بیش از 70 درصد با جهت جغرافیایی شمال شرقی رخ داده است. ساختار زمین شناسی، ژئومورفولوژی، گسل و اقلیم به عنوان عوامل طبیعی و تغییر کاربری اراضی و فعالیت های انسانی به عنوان عوامل غیرطبیعی تاثیرگذار در زمین لغزش منطقه معرفی شدند. روش فازی نه تنها باعث افزایش دقت در شناسایی مناطق دارای پتانسیل خطر زمین لغزش خواهد شد بلکه به دلیل انتخاب توابع عضویت مناسب برای هر یک از عوامل، از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. از این رو روش مناسب تری برای پهنه بندی خطر زمین لغزش محسوب می شود.