تاثیر باکتری Wolbachia بر پاسخ های بویایی و قدرت پارازیتیسم زنبور Trichogramma brassicae در شرایط آزمایشگاهی

زنبورهای تریکوگراما به عنوان پارازیتویید تخم و عامل کنترل بیولوژیک بال پولک داران زیان آور در سطح وسیعی مورد استفاده قرار می گیرند. این زنبورهای هاپلودیپلویید دارای دو شیوه ی تولیدمثلی شامل نرزایی و ماده زایی می باشند که ماده زایی آن ها اغلب به دلیل حضور باکتری Wolbachiaبه صورت هم زیست درون سلولی است. طی سال های اخیر استفاده از زنبورهای ماده زا و جمعیت های تک جنسی به عنوان شیوه ای جهت افزایش کارایی کنترل بیولوژیک مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق به منظور بررسی تاثیر این باکتری بر ویژگی های رفتاری و قدرت پراکنش و میزان پارازیتیسم زنبورهای ماده زا، جمعیت های دوجنسی (B) و ماده زای (BW+) زنبور Trichogramma brassicae(اکوتیپ بابلسر) در قالب آزمایش های بویایی سنجی و همچنین رهاسازی روی بوته های ذرت در دمای 25 درجه سلسیوس اتاق حرارت ثابت با یکدیگر مقایسه شدند. نتایجی که با استفاده از بویایی سنج لوله ای Y شکل بدست آمد، نشان داد که باکتری Wolbachia در زنبورهای ماده ی اکوتیپ بابلسر که آلودگی آن به صورت مختلط می باشد، اثر منفی بر قدرت شناسایی و ردیابی رایحه ی ناشی از آب و عسل و تخم میزبان واسط و نیز تولید فرمون جنسی آن ها تحمیل نمی کند. نتایج آزمایش رهاسازی نیز حاکی از آن است که تفاوت معنی داری بین تعداد تخم پارازیت شده به ازای هر زنبور ماده از جمعیت های مورد آزمایش وجود ندارد. اما بر اساس محاسبات، با رهاسازی 100 عدد زنبور (شامل زنبورهای نر در جمعیت دوجنسی)، به طور میانگین تعداد دسته تخم بیشتری به وسیله ی جمعیت ماده زا (01 /6) در مقایسه با جمعیت دوجنسی (88 /2) پارازیته می شود. در مجموع چنین نتیجه گیری می شود که رهاسازی این لاین ماده زای زنبور تریکوگراما در شرایط طبیعی می تواند از کارایی نسبی بیشتری در برنامه های کنترل بیولوژیک برخوردار باشد.