ارتباط بین دریافت درشت مغذی ها با سندرم متابولیک در بزرگسالان

یافته های مطالعات در زمینه ارتباط بین دریافت درشت مغذی ها با سندرم متابولیک متناقض می باشد. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین درشت مغذی ها با سندرم متابولیک در افراد بزرگسال مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان آیت الله طالقانی در سال 1388 می باشد.

این مطالعه مورد-شاهدی، بر روی افراد بزرگسال (55-25 سال) صورت گرفت. 80 فرد مبتلا به سندرم متابولیک به عنوان گروه مورد و 160 فرد فاقد سندرم متابولیک به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شده و بر مبنای جنس و سن (با فاصله گروه های سنی 5 سال) با یکدیگر همسان سازی شدند. بیماران مبتلا به سندرم متابولیک بر اساس معیار پانل درمانی بزرگسالان شناسایی شدند. شاخصهای تن سنجی و بیوشیمیایی تعیین شد. دریافت رژیم غذایی با استفاده از پرسشنامه نیمه کمی بسامد خوراک که روایی و پایایی آن تعیین شده است، ارزیابی شد.

میزان دریافت انرژی، کربوهیدرات، پروتئین، چربی، اسید چرب اشباع، اسید چرب غیراشباع با یک باند دوگانه، و اسید چرب اشباع با بیش از یک باند دوگانه در افراد مبتلا به سندرم متابولیک بیش از افراد فاقد سندرم متابولیک بود. نسبت شانس سندرم متابولیک در دریافت کربوهیدرات بیشتر از 55% کل کالری بیشتر از دریافت کمتر از 55% کل کالری بود (نسبت شانس: 1/2، فاصله اطمینان 95%: 48/4-29/1).

مبتلایان به سندرم متابولیک در مواجهه بیشتری از نظر دریافت کربوهیدرات در مقایسه با افراد بدون سندرم متابولیک هستند. انجام مطالعات تجربی بیشتر در زمینه ارتباط بین دریافت درشت مغذی ها با سندرم متابولیک ضروری است.