تاثیرپذیری رمزگرایی عبدالوهاب بیاتی از مولوی

عبدالوهاب بیاتی از جمله شاعرانی است که رمز در شعرش حضوری فعال دارد؛ از جمله رموز قدیمی، که شاعر از آن به زیبایی هرچه تمام تر بهره می گیرد، رموز تصوف است. بررسی زندگی شاعر نشان می دهد که او به خوبی مولوی را می شناخته و با آثار او آشنایی کامل داشته است؛ لذا این تحقیق در پی آن است تا به این سوالات پاسخ گوید: 1. آیا بیاتی در رموز شعری خود، از مولوی تاثیر پذیرفته است؟ 2. چه رموزی از اشعار مولوی توجه او را به خود جلب کرده است؟ 3. با توجه به اینکه بیاتی شاعری انقلابی است، چه هدفی از کاربرد اصطلاحات صوفیانه ی اشعار مولوی دارد؟
فرضیه های این مقاله نیز عبارت است از: 1. با بررسی دیوان بیاتی، تاثیرپذیری او از مولوی قابل اثبات است. 2. بیشترین تاثیرپذیری بیاتی برگرفته از «نی نامه»ی مولوی و رموز مهم آن همچون «نی» و نیز «دیوان شمس» و نمادهای مهمی مانند «شمس» و «غزال» است. 3. «بیاتی» هرچند از رموز عارفانه ی «مولوی» استفاده می کند، آن را با هدف شعری خود که همان طرح انقلاب و آزادی است، هم رنگ می سازد و درواقع، این رموز را از معانی اولیه ی خود خالی، و همچون لباسی بر پیکره ی افکار انقلابی اش می پوشاند.