بهبود تغذیه فسفر در گیاه گندم با تلقیح باکتری های حل کننده فسفات

فسفر بعد از نیتروژن یکی از مهم ترین عناصر غذایی مورد نیاز برای رشد گیاهان به شمار می آید. یکی از روش های تامین فسفر مورد نیاز گیاهان بهره گیری از توان زیستی خاک و استفاده از ریزسازواره های حل کننده فسفات می باشد. به این منظور آزمایش گلخانه ای با گیاه گندم بهاره (رقم روشن) و با 3 گونه باکتری حل کننده فسفات شامل: (P13) Pseudomonas putida P13، (P5) Pantoea agglomerans P5 و Pseudomonas fluorescence CHAO (CHAO) در یک خاک استریل انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار (P13، P5، CHAO، P13+P5 و تیمار شاهد بدون استفاده از باکتری) در 3 تکرار به اجرا در آمد. وزن تر و خشک بخش هوایی (در میان دوره و انتهای دوره رشد)، تعداد سنبله و دانه در هر گلدان، وزن دانه، غلظت و مقدار فسفر در بخش هوایی و در دانه اندازه گیری شدند. پارامترهای اندازه گیری شده در میان دوره رشد (وزن تر و خشک بخش هوایی، همچنین غلظت و مقدار فسفر موجود در آن) در هیچ یک از تیمارهای اعمال شده تفاوتی با هم نشان ندادند. نتایج نشان داد که تیمارهای باکتریایی بر وزن خشک بخش هوایی تاثیری نداشتند هر چند که وزن هزاردانه در تیمار P13+P5 افزایش معنی دار نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارهای باکتری به جز تیمار P13 نشان داد. بیش ترین تعداد دانه و سنبله در تیمار P5 و CHAO مشاهده شد. بررسی غلظت و مقدار فسفر بخش هوایی نیز افزایش معنی دار تیمارهای باکتریایی را به همراه داشت و بیش ترین افزایش غلظت و مقدار فسفر بخش هوایی (به ترتیب 8/1 و 14/1 برابر نسبت به شاهد) از ترکیب تیماری P13+P5 به دست آمد. براساس نتایج این آزمایش باید انتظار داشت که اثر تلقیح باکتری های حل کننده فسفات را در پایان دوره رشد گیاه مشاهده نمود و در اوسط رشد گیاه شاید نتایج معنی داری از حضور آن ها در کنار گیاه به دست نیاید.