رابطه حکایت های بهارستان با متون فارسی پیش و پس از آن

بهارستان کتابی است که جامی آن را در سال 892 ه.ق. به شیوه گلستان نگاشت. این کتاب سرشار از حکایات و داستان هایی است که جامی فراخور موضوع روضه های هشت گانه، آنها را به کار برده است. این نوشتار برای یافتن پاسخ این پرسش تدوین شده است که آیا جامی در آفرینش حکایت های بهارستان بر قریحه و طبع خویش تکیه داشته یا آنها را از متون پیش از خود برگرفته است؟ سوال دیگر این مقاله آن است که آیا نویسندگان پس از جامی ازحکایت های بهارستان بهره گرفته اند؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسش ها، حکایت های بهارستان استخراج و با متون پیش و پس از آن سنجیده شد. نتیجه پژوهش نشان داد که جامی بر پایه سنت داستان نویسی کهن پارسی، بسیاری از حکایات و داستان های خود را بدون ذکر ماخذ از متون پیش از خود برگرفته است و حکایات-پردازان پس از وی نیز از نقل حکایت های مندرج در بهارستان سود جسته اند.