بررسی آماری پارامترهای لرزه ای در منطقه زاگرس

نوار زاگرس از مناطق فعال لرزه خیز ایران است که عمده این لرزه خیزی حاصل فعالیت گسلهای معکوس و امتدادلغز می باشد. در این مطالعه تقسیم بندی نوار زاگرس بر اساس مرزهای تفکیک- کننده مورفوتکتونیکی لحاظ گردیده که شامل گسل معکوس اصلی زاگرس، گسل اصلی اخیر، کمربند تراست زاگرس مرتفع، گسل زاگرس مرتفع، گسل جبهه کوهستان می باشد. در این تحقیق نوار لرزه زمینساخت زاگرس با به کارگیری روش فرکتال، ویژگی های ساختاری و لرزه ای آن مورد مطالعه قرار گرفته شده است. به همین منظور داده های پایه مرتبط با گسلش و لرزه خیزی با بزرگای زمین لرزه؛ توزیع رومرکز زمین لرزه ها و گسلها مورد بررسی قرار گرفته شده است. پایه و اساس آنالیز فرکتالی محاسبه پارامتر بعد فرکتال (D c) و پارامتر لرزه ای (b) بوده که به ترتیب با استفاده از روش های انتگرال سرشتی و بیشینه احتمال محاسبه شده است. متفاوت از دیگر روش های در این روش توزیع زمانی و فضایی پارامترها، ویژگی تجمعی داده-ها (بعد سرشتی) و سطح تنش تکتونیکی منطقه (پارامتر b) مرتبط با فرآیندهای مختلف لرزه زمینساختی همراه می باشد. به منظور محاسبه این پارامترها، از داده های لرزه ای مختلف (پایگاه های داخلی و خارجی) استفاده شده است. با در نظر گرفتن توزیع رومرکز زمین لرزه ها، لرزه خیزی منطقه و با در نظر گرفتن توزیع بزرگای زمین لرزه ها، بعد سرشتی (47/2 > D > 15/2) و میزان لرزه خیزی (6/1 > b > 3/0) محاسبه گردیده و تغییرات عمده این پارامترها در هر حوزه متناسب با شرایط لرزه زمینساختی مشاهده می گردد.