بررسی نقش فضاهای شهری در ایجاد هویت شهرهای جدید

شهرها متشکل از عناصر و اجزاء و فضاها و عملکردها به عنوان بزرگترین مجموعه آثار انسانی بر کره زمین هستند. امروزه با افزایش جمعیت شهرهای بزرگ و بروز مشکلات ومعضلات ناشی از کمبود فضا در این شهرها، کارشناسان و متخصصین شهرسازی به فکر ایجاد شهرهای جدید برای اسکان سرریز جمعیت شهرها وکاهش مشکلات آن افتاده اند. اما متاسفانه این شهرسازان به یک مساله اساسی یعنی ساکنین شهرها وایجاد هویت که باعث ماندگاری وحس تعلق در آن می شود توجه نکرده و با ایجاد محیط مصنوع و تقلید از «قواعد زیبا شناسی» دیگران زمینه ساز از خودبیگانگی و بحران هویت شده اند. این امر اسکان در شهرهای جدید را با مشکلاتی مواجه کرده خصوصا در ایران برنامه اسکان جمعیت در شهرهای جدید طبق پیش بینی های به عمل آمده، انجام نشده است و مردم تمایلی برای اسکان در آن جز از روی ناچاری ندارند. امروزه این شهرها به محیط های خوابگاهی و فارغ از هرگونه تعاملات اجتماعی وعملکردی تبدیل شده اند. شهرهای جدید نه تنها نتوانستند سرریز جمعیتی شهرهای بزرگ یا مادر شهرها را به خود جذب کنند، بلکه به علت نداشتن هویت و عملکرد تعریف شده ای از جذب مهاجرین نیز بازماندند. هدف از این مقاله ارائه راهکارهایی برای پویا کردن فضاهای شهری جدید وجذب بیشتر جمعیت در آن، و ایجاد محیطی که مردم درآن احساس تعلق، آرامش وامنیت نمایند، می باشد. در این مقاله ازروش تحلیلی - توصیفی استفاده شده و جمع آوری اطلاعات به صورت مطالعه اسنادی وکتابخانه ای انجام شده است. از یافته های این پژوهش می توان به پویا کردن فضاهای عمومی در جهت تقویت روابط اجتماعی- حفظ ویژگی های طبیعی شهر وتقویت تاثیرات آن ها در ساختار کالبدی شهر وایجاد هویت در شهر جدید- تغییر طرح های شهری برای نزدیک کردن مردم و افزایش تعاملات وبرخورد آنها در شهراست.