بررسی میزان رضایت شغلی و عوامل مرتبط با آن در نزد پرستاران شاغل بیمارستان های شهرستان کرمانشاه

پرستاران عمده ترین بخش نیروی انسانی نظام بهداشتی و سلامت را تشکیل می دهند. رضایت شغلی سبب می شود که بهره وری سازمان افزایش یافته و کارمند نسبت به سازمان متعهد گردیده و سلامت فیزیکی و ذهنی وی تضمین گردد. شناخت عوامل موثر در ایجاد رضایت شغلی پرستاران می تواند در افزایش آن و ایجاد انگیزه لازم در جهت انجام وظایف درمانی، آموزشی و پژوهشی مفید باشد. در این پژوهش عوامل مرتبط با رضایت شغلی در نزد پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرستان کرمانشاه در سال 1391 مورد بررسی قرار گرفت.
پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی- تحلیلی است که بر روی 629 نفر از پرستاران بیمارستان های شهر کرمانشاه با روش نمونه گیری طبقه ای – تصادفی انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه استاندارد رضایت شغلی Herzberg بود و رضایت شغلی در سه سطح طبقه بندی گردید.
بررسی نتایج در هشت حیطه نشان داد که رضایت شغلی اکثر کارکنان از شرایط محل کار (75/2 درصد)، ارتباط با همکاران (49 درصد)، حقوق و مزایا (75/1 درصد)، موقعیت شغلی (60/5 درصد)، امنیت شغلی (64/6 درصد)، نظارت و سرپرستی (64 درصد)، سیاست گذاری مدیریتی (59/2 درصد) و ارتباط زندگی شخصی (65/7 درصد) در سطح متوسط بوده است. بیشترین رضایت شغلی مربوط به ارتباط با همکاران و کمترین رضایت از مزایای سختی کار، برقراری عدل و انصاف و عدم وجود تبعیض و امکانات رفاهی بود. آزمون آماری مجذور Chi بین جنس، تحصیلات، نوع استخدام، شغل و شیفت کاری ارتباط معناداری نشان داد.
نتایج حاکی از آن است که در مجموع رضایت کلی افراد در حد مطلوبی بوده است. با توجه به یافته های پژوهش به مسئولین وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توصیه می گردد در جهت افزایش و پرداخت به موقع حقوق و مزایا، همچنین طرح کارانه، مزایای سختی کار و ایجاد امکانات رفاهی جهت بهبود رضایت شغلی این قشر از جامعه هر چه بیشتر تلاش نمایند.