بررسی مقایسه ای اثربخشی پیش دارویی با یک نوع داروی مهارکننده COX2 ایرانی (Celecoxibe) و دارونما در کاهش درد بعد از درمان ریشه در مطالعه بالینی دو سو کور

کنترل درد در دندانپزشکی بویژه در رشته اندودنتیکس از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجا که دردهای اندو به دنبال درمان ریشه در دندان های وایتال ارتباط نزدیکی با واکنش های التهابی دارند و بالا رفتن میزان پروستاگلاندین ها در ضایعات التهابی حاد گزارش شده اند، بنابراین داروهای مهارکننده سیکلواکسیژناز تاثیر مهمی در کاهش التهاب و رفع درد دارند. آنزیم COX دارای دو ایزوفورم COX-1 و COX-2 است که داروهای ضدالتهاب رایج مهارکننده هر دو ایزوفورم می باشند. در سال های اخیر مطالعاتی روی داروهای مهارکننده اختصاصی COX-2 صورت گرفته که مدیاتورهای التهابی دردزائی که عمدتا از آن منشا می گیرند را بلوک می کنند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی پیش دارویی Celecoxib در مقایسه با پلاسبو در میزان درد بعد از درمان ریشه با استفاده از مقیاس VASطراحی و اجرا گردید.
این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی دوسوکور صورت گرفت، تعداد 30 بیمار با میانگین سنی (18 تا 57 سال) با درد شدید در مقیاس VAS بصورت تصادفی در یکی از دو گروه مصرف کننده دارویی 400 میلی گرمCelecoxib و پلاسبوقرار گرفتند. داروها نیم ساعت پیش از شروع درمان ریشه تجویز گردیدند. از بیماران خواسته شد تا درد خود را پیش از شروع درمان، بلافاصله پس از درمان و درفواصل 4، 8، 12، 24 و 48 ساعتی پس از درمان ریشه روی نمودار VAS علامت گذاری نمایند.
در این مطالعه، اختلاف معنی داری میان اثرات ضددردی پیش داروئی با Celecoxib و پلاسبو در کاهش درد بعد از درمان در هیچ یک از ساعات مشاهده نشد (05/0P>).
با توجه به عدم وجود اختلاف معنی دار میان گروه های مورد مطالعه پیش داروئی با Celecoxib به منظور کاهش درد پس از درمان، خصوصا در بیماران دارای مشکلات گوارشی توصیه نمی شود.