ویژگی های سنگ نگاری، ژئوشیمیایی و سنگ شناسی نفوذی های فلسیک منطقه پیرکوه در استان گیلان

منطقه ی پیرکوه بخشی از البرز غربی است و رخنمون های این منطقه غالبا دنباله های آتشفشانی- رسوبی پالئوژن است که با نفوذی های متعددی قطع شده اند. بعضی از این نفوذی ها ترکیب مونزوگابروئی، مونزونیتی و گرانیتی با بافت های معمول دانه ای یا پورفیری دارند. هماهنگی چشمگیر میان الگوهای REE به دست آمده از این سنگ ها نظیر غنی شدگی بیشتر LREE نسبت به HREE، الگوی تخت HREE، بیهنجاری منفی Eu، شیب تند LREE و کند MREE گواه بر این است که خاستگاه آن ها یکی است. خصلت متاآلومین، وجود دیوپسید نورماتیو، حضور کلینوپیروکسن به عنوان کانی مافیک اصلی در همه ی گروه ها (حتی سنگ های گرانیتی) و همراه با بیوتیت، نبودن برونبوم های دگرگون و سرشار از میکا، مقادیر نسبی بالای Na2O، رفتار Al، Gaو Y و نسبت وزنی K2O/MgO، دامنه ی تغییرات درصد وزنی SiO2، نسبت K2O/Na2O پائین، غنی شدگی LREEنسبت به HREE همگی مبین ماهیتI برای این نفوذی ها و رفتار عنصر Zrنسبت به SiO2 (افزایش در ترم های حدواسط و کاهش در ترم های فلسیک تر) بیانگر غیراشباع بودن ماگمای اولیه از لحاظ Zr به دلیل دمای بالاست. بنابراین نفوذی های منطقه ی پیرکوه در زمره ی گرانیت های نوع I با دمای بالا قرار دارند (رفتار مشابه عناصر Ba، Ce و Yنیز تائید کننده ی این مدعاست). در عین حال الگوی REE و موقعیت داده های مربوط به سنگ های نفوذی منطقه ی پیرکوه در نمودارهای جدا کننده، نشان می دهند که آن عوامل به موقعیت قوس (VAG) قاره ای وابسته اند.