تاثیر برنامه درمانی مهارت های کاربردشناختی بر کودکان آسیب دیده شنوایی

برنامه های درمانی محدودی در حوزه کاربردشناسی وجود دارند. این برنامه های درمانی مدون و مکتوب برای مراجع، تیم توانبخشی و درمانگران مفید هستند. پژوهش حاضر با هدف طراحی یک برنامه درمانی برای مهارت های کاربردشناسی در چهار حوزه نوبت گیری، حفظ موضوع، درخواست رفع ابهام، و همچنین و پاسخ به درخواست رفع ابهام و بررسی روایی محتوایی و اثربخشی بالینی این برنامه انجام شد.

برنامه درمانی مهارت های کاربردشناسی با انجام تحقیقات کتابخانه ای طراحی شده و روایی محتوایی آن با نظرسنجی از کارشناسان به دست آمد. برای تعیین اثربخشی بالینی برنامه، طرح تک موردی با خط پایه چندگانه و پیگیری استفاده شد. پنج کودک آسیب دیده شنوایی با روش نمونه گیری قضاوتی و به روش پلکانی وارد مطالعه شده و برنامه درمانی در 16 جلسه برای آنها انجام شد. داده ها با استفاده از اندازه اثر و تحلیل چشمی نمودارها تحلیل شدند.

برنامه درمانی از نظر کارشناسان دارای روایی محتوایی بود. تحلیل چشمی نمودارها نشان داد همه آزمودنی ها در نوبت گیری، حفظ موضوع و پاسخ درخواست رفع ابهام، پیشرفت داشتند (اندازه اثر≤8/0)، به جز آزمودنی های 1 و 4 که اندازه اثر متوسط (8/0≤اندازه اثر≤2/0) دیده شد. در درخواست رفع ابهام، آزمودنی های 2 و 4 پیشرفتی نداشتند و اندازه اثر برای آنها تعریف نشده بود ولی آزمودنی های دیگر پیشرفت نشان دادند (اندازه اثر≤8/0).

برنامه درمانی مهارت های کاربردشناسی روایی محتوایی داشته و روی مهارت های کاربردشناسی آزمودنی ها، اثربخش بود.