دامنه میزبانی، پراکندگی و مقایسه جدایه های ویروس کوتولگی پیسه ای بادنجان و آزمایش چند گونه بند پا از لحاظ انتقال آن

دامنه میزبانی طبیعی و گلخانه ای ویروس کوتولگی پیسه ای بادنجان طی سال های 1379-1377 مورد بررسی قرار گرفت. گیاهان دارای علایم رگبرگ زردی، کوتولگی و بد شکلی برگ از مزارع سیب زمینی، بادنجام، تنباکو، گوجه فرنگی و خیار در استانهای فارس، اصفهان و چهارمحال و بختیاری جمع آوری شدند و با استفاده از آنتی سرم اختصاصی EMDV با آزمون ELISA مورد بررسی قرار گرفتند. از گیاهان آلوده در شرایط گلخانه به گیاهان محک مایه زنی شد و علائم ایجاد شده مورد بررسی قرار گرفت. آلودگی طبیعی ویروس در استان فارس در بادنجان در مناطق مختلف استان، در سیب زمینی در منطقه مهارلو و در فلفل در باجگاه مشاهده شد. در اصفهان ویروس در بادنجان و سیب زمینی و در استان چهارمحال و بختیاری در سیب زمینی، بادنجان، گوجه فرنگی، تنباکو، خیارچنبر (Cucumis melo var.flexuos) و خیار مشاهده شد. میزان آلودگی در اصفهان و شهرکرد بیشتر از استان فارس بود. جدایه اصفهان EMDV نسبت به جدایه فارس در بادنجان علایم شدیدتری ایجاد کرد. مقایسه سرولوژیکی با استفاده از آزمون نشت دوطرفه در آگار با آنتی سرم تهیه شده علیه نوکلئوکپسید جدایه اصفهان نشان داد که جدایه های اصفهان و چهارمحل و بختیاری با جدایه های مختلف در فارس ایجاد مهمیزک می کنند.میان جدایه های مختلف اصفهان و شهرکرد و میان جدایه های مختلف فارس تفاوت سرولوژیکی تشخیص داده نشد. 5 گونه شته، 13 گونه زنجرک و دو گونه کنه جمع آوری شده از مزارع بادنجان نتوانست ویروس را انتقال دهند. این اولین گزارش از وجود سروتیپ های EMDV و آلودگی این ویروس در فلفل، تنباکو، خیار و تاجریزی در ایران و اولین گزارش آلودگی خیار چنبر در دنیا می باشد.