اثر مهاری الکتروپوریشن و نانوذرات نقره بر رشد پروماستیگوتهای لیشمانیاماژور: تاثیر پهنای زمانی پالس

لیشمانیوز جلدی (CL) یک بیماری انگلی است که توسط گونه های مختلف از یک تک یاخته ای تاژکدار لیشمانیا از طریق پشه خاکی ماده از گونه فلبوتوموس به انسان انتقال می یابد. در این مطالعه اثر پالسهای الکتریکی بر پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور در پهنای زمانی مختلف در حضور نانوذرات نقره مورد بررسی واقع شده است.

نوع این مطالعه علوم پایه بوده که در پاییز سال 1390در مرکز تحقیقات فیزیک پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد واقع در پژوهشکده بوعلی انجام گرفت. ابتدا انگل لیشمانیا ماژور با سویه MRHO/IR/75/ERدر محیط کشت RPMI 1640، در شرایط استاندارد کشت و سوسپانسیون پروماستیگوتها با غلظت parasites/ ml106×40 تهیه و با نانوذرات نقره ای که بیشینه توزیع سایز آنها در 6 نانومتر بود، در غلظتهای 24و12 میکرو مولار به مدت 1ساعت انکوبه شد. سپس 8 پالس الکتریکی توسط یک دستگاه الکتروپوریتورECM 830 در چهار پهنای زمانی 50، 100، 150 و 200 میکروثانیه با قدرت V/cm 2500 و فرکانس یک هرتز به نمونه ها اعمال شد. 24 ساعت بعد درصد بقای پروماستیگوتها در هر نمونه به روش MTS تعیین گردید.

نتایج نشان داد افزایش پهنای زمانی پالس به تنهایی موجب نوساناتی در بقای پروماستیگوتها شده که نسبت به یکدیگر معنی دار نبوده است. اما حضور نانوذرات نقره و اعمال همزمان پالسهای الکتریکی افت معنی داری در بقای پروماستیگوتها فراهم می نماید. به نظر می رسد که همیاری پالسهای الکتریکی با نانوذرات نقره در غلظت 24 میکرومولار با اعمال پالسهای با دیوریشن 150 میکروثانیه و قدرت 2500 ولت برسانتی متر، برای کاهش میزان تکثیر و بقای پروماستیگوتها موفقیت آمیز بوده است (004/0p<).

حضور نانوذرات نقره و اعمال همزمان پالسهای الکتریکی افت معنی داری در کاهش بقای انگل فراهم می نماید.