مطالعه میزان رعایت روش های استناددهی بین المللی در تنظیم منابع و مآخذ مقالات مجلات علمی- پژوهشی فارسی حوزه علوم انسانی درسال 1388

مطالعه میزان رعایت روش های استناددهی بین المللی در تنظیم منابع و مآخذ مقالات مجلات علمی- پژوهشی فارسی حوزه علوم انسانی درسال 1388 است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش پیمایشی توصیفی انجام شد. تعداد جامعه آماری 96 عنوان مجله معادل 354 مقاله انتخاب شد. روش گردآوری اطلاعات نیز سیاهه وارسی می باشد. روش آماری مورد استفاده آمار توصیفی و آمار استنباطی می باشد.
یافته ها نشان داد که اکثریت مقالات با 2/45 درصد توسط یک نویسنده نوشته شده بودند و اکثریت مقالات مورد بررسی از شیوه استناددهی APA، 5/17 درصد مجلات از شیوه استناددهی MLA، 5/4 درصد از شیوه استناددهی ونکوور و 4 درصد از شیوه استناددهی شیکاگو استفاده نموده بودند. برای آزمون این فرضیه از آزمون ناپارامتری کروسکال والیس استفاده شد. یافته های تحلیلی پژوهش نشان می دهد که چون سطح معناداری آزمون 00/0 از سطح آزمون 05/0= کوچکتر است لذا فرض صفر مبنی بر یکسان بودن میزان رعایت شیوه های استناددهی بین المللی در تنظیم منابع و مآخذ مورد استفاده مجلات حوزه علوم انسانی با اطمینان بالای 95 درصد رد می شود و در نتیجه فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه تفاوت معناداری در میزان رعایت شیوه های استناددهی وجود دارد، تائید می شود.
نتایج نشان می دهد که در مجلات حوزه علوم انسانی و مقالات بررسی شده روش استناد دهیAPA بیشترین میزان استفاده را دارد در حالیکه روش استناددهی ونکوور بیش از سایر روش های استناددهی رعایت می شود. همچنین ناشرین بخش خصوصی شاخص های استناددهی را نسبت به ناشرین دولتی بهتر رعایت می کنند.