مطالعه تطبیقی دو نظریه تعاملی گرایی و پنجره های شکسته و آثار آنها بر سیاست جنایی

نظریه تعامل گرایی و سیاست تسامح صفر دو رویکرد متعارض در جرم شناسی و سیاست جنایی تلقی می شوند. نظریه مزبور الگویی الهام بخش برای اندیشه ی تحدید دامنه ی مداخله ی نظام عدالت کیفری و تسامح هرچه بیشتر در قبال جرائم و سیاست مذکور به عنوان تجلی گاه نظریه پنجره های شکسته جلوه ای از جنبش نظام کیفری و سخت گیری افزون تر در واکنش نسبت به اعمال مجرمانه و انحراف است توصیف مبانی و مفاهیم و سپس ارزیابی متقابل این نظریه و سیاست در مقایسه با یکدیگر هم نکات مثبت و هم نکات کاربردی و هم موارد ضعف و مطلق گرایی ان ها در دو حوزه پیش گفته آشکار می سازد به علاوه این برررسی دقیق قابلیت و ضرورت هدایت این نظریه و سیاست را به مسیری اشکار می سازد به علاوه این بررسی دقیق قابلیت و ضرورت هدایت و سیاست را به مسیری معتدل تر و نیز بهره گیری شایسته از ان ها را در چارچوب یک سیاست جنایی تلفیقی گوشزد می نماید در نهایت هم عدالت ترمیمی را در قالب ترکیبی از فرایندها و نتایج ترمیمی به عنوان تدبیری عادلانه و سودمند جهت تعدیل افراط ها و تفریط های این نظریه و سیاست و در نتیجه مدیریت بهینه ی جرم معرفی می کند.