اخلاق، فرهنگ و تربیت اجتماعی در زبان شعر ملک قمی با تکیه بر ویژگی های عصر صفوی

اخلاق و تربیت در کانون فرهنگ اجتماعی و فردی یک جامعه قرار می گیرد و هر اجتماعی نیز ویژگی های فرهنگی خود را دارد. ادبیات هر ملتی علاوه بر آنکه نمایشگاه فرهنگ و زندگی آن مردم است، جایگاهی است برای نشان دادن چند و چون اخلاق، تربیت و آرمان های آن ملت هنرمندان، نویسندگان و شاعران کسانی هستند که منزلت متعالی تربیت و اخلاق را به تصویر می کشند و توده های اجتماع را بدان فرامی خوانند. بی شک ملتی که برگزیدگان و اندیشمندانش از اخلاق فاصله بگیرند، عزت و تعالی نخواهند داشت. نوشتار حاضر، کوششی است برای نشان دادن جایگاه اخلاق و تربیت در اشعار ملک قمی، شاعر برجسته عصر صفوی. این نوشتار می کوشد تا نشان بدهد میزان ارزش های اخلاقی و الهی در عصر صفویه و در نظر بزرگان آن روزگار چگونه بوده است و کدامیک از معیارها و ارزش ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.