بررسی اثر L-آرژینین بر سطح سرمی و بافتی متابولیت های سرمی اکسید نیتریک در زاده های موش های صحرایی مبتلا به کم کاری تیروئیدی دوران جنینی

کم کاری تیروئیدی احتمالا یکی از شرایطی است که در آن بافت ها با اختلال تولید اکسید نیتریک (NO) مواجه هستند، چون هورمون های تیروئیدی اثر تحریکی در تولید NO دارند. NO دارای نقش های فیزیولوژیک و پاتولوژیک زیادی در بدن می باشد. هدف این مطالعه بررسی سطح متابولیت های NO یعنی نیترات و نیتریت (NOx) در سرم و بافت های قلب، مغز، مخچه و آئورت در زاده های موش های صحرایی مبتلا به کم کاری تیروئید جنینی می باشد.
در این تحقیق تجربی، کم کاری تیروئید در موش های ماده با استفاده از پروپیل تیواوراسیل در آب آشامیدنی (از ابتدا تا انتهای حاملگی) القاء گردید. زاده های نر گروه کم کار تیروئید و کنترل، تا زمان بلوغ نگهداری و به چهار گروه (9=n در هر گروه) تقسیم شدند: گروه های کنترل و کم کاری تیروئید با مصرف L-آرژنین (2 درصد) و گروه های کنترل و کم کاری تیروئید بدون مصرف L-آرژنین. غلظت NOx نمونه های سرم و بافت آنها با روش گریس بررسی گردید و تغییرات شاخص در داخل گروه و بین گروه ها مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
در قلب، مغز، مخچه و آئورت غلظت NOx در گروه کم کاری تیروئیدی جنینی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود. بعد از مصرف 1هفته L-آرژینین خوراکی، در گروه کنترل غلظت NOx در قلب، مغز، مخچه و سرم کاهش درحالی که در بافت آئورت زیر حساسیت اندازه گیری بود. در گروه کم کاری تیروئیدی جنینی بافت آئورت و سرم کاهش ولی در بافت مخچه افزایش معنی داری نشان داد.
متابولیسم NOx در کم کاری تیروئید متفاوت از گروه کنترل است و هورمون های تیروئیدی در متابولیسم NOx نقش دارد. افزایش L-آرژینین خارج سلولی باعث کاهش غلظت NOx در سرم و بافت ها می شود. شاید به علت فراهم شدن سوبسترای کافی نیازی به تولید فرم ذخیره NO نباشد.