مقایسه ریزنشت اکتاکلسیم فسفات (OCP) و MTA در ترمیم پرفوراسیون های فورکا در شرایط آزمایشگاهی

پرفوراسیون فورکای دندان یکی از حوادث حین درمان است که پیش آگهی درمان اندودنتیک را به گونه ای جدی تحت تاثیر قرار می دهد. پیش آگهی درمان ناحیه پرفوراسیون فورکا، به پیشگیری از عفونت باکتریایی در ناحیه پرفوراسیون بستگی دارد. بنابراین استفاده از یک ماده دارای سازگاری بافتی برای ایجاد مهر و موم کامل ناحیه پرفوراسیون دارای اهمیت فراوان است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان ریزنشت MTA و OCP در پرفوراسیون های ناحیه فورکا انجام گرفت.
در مطالعه تجربی حاضر 70 دندان مولر مندیبل انسان با ریشه های متباعد، ناحیه فورکای دست نخورده و آپکس فرم گرفته انتخاب شدند. دندان ها بطور تصادفی به چهار گروه، دو گروه آزمایشی، (30= n) و دو گروه کنترل مثبت و منفی(5= n) تقسیم شدند. سپس حفره پرفوراسیون در کف فورکای هر دندان ایجاد گردید. در گروه های آزمایشی یک و دو، حفره پرفوراسیون به ترتیب با OCP و MTA ترمیم شد. در گروه کنترل مثبت، حفره پرفوراسیون توسط هیچ ماده ای مسدود نگردید و در گروه کنترل منفی حفره پرفوراسیون ایجاد نگشته، در هر گروه، حفره دسترسی توسط cavit ترمیم گردید. دندان ها به مدت 48 ساعت در محیطی با رطوبت 100 % قرار داده شدند. سپس اپکس ریشه ها بوسیله موم چسب مسدود شدند و همه نواحی خارجی دندان، به جز 5/0 میلی متر اطراف حفره پرفوراسیون، توسط دو لایه لاک ناخن پوشیده شد. نمونه ها به مدت چهار روز در جوهر هندی غوطه ور و سپس در جهت باکولینگوالی برش زده شده، قطعات از هم جدا شدند. میزان نفوذ رنگ بوسیله استریومیکروسکوپ و با بزرگنمایی 25 برابر، مورد بررسی قرار گرفت. داده های بدست آمده توسط آزمون آماری T مستقل مورد ارزیابی قرار گرفتند.
در گروه کنترل منفی هیچگونه ریزنشتی مشاهده نگردید. در گروه کنترل مثبت، رنگ به طور کامل از تمامی دیواره ها نفوذ کرده بود. میزان نفوذ رنگ در گروه های آزمایشی OCP و MTA به ترتیب 64/1 و 22/1 میلی متر بود. آنالیز آماری داده ها نشان داد که قابلیت سیل کنندگی MTA بطور معنی داری بیشتر از OCP می باشد (0001/0> P).
OCP از نظر قابلیت سیل کنندگی نمی تواند جایگزین قابل قبولی برای MTA باشد.