سحر و جادو و راه های ابطال آن از دیدگاه فقه امامیه

سحر در جامعه ی کنونی چنان شایع شده که در میان طبقات مختلف مشاهده می شود. در میان علمای شیعه و اهل سنت در خصوص این که آیا سحر واقعیت دارد یا جزو خرافات است، اختلاف نظر وجود دارد. بیشتر آنان، سحر را حقیقت می دانند اما برخی آن را، خرافات می پندارند و در بیان آن می گویند: اگر فرد مسحور بداند که درباره ی او سحر کرده اند، توهم به سحر شدن باعث می شود که در او سحر ظاهر شود همانند تلقین به مریض، اما اگر اصلا نداند، درباره ی او سحر کرده اند – در این خصوص با این که هیچ یک از علما منکر این نوع اثر نشده اند – هیچ گونه توجیهی برای آن ندارند مگر آن که بگوییم این اعمال بر اثر استخدام جن و شیاطین علیه شخص مسحور انجام می گیرد و برای سحر اقسامی قائل شده اند که هر کدام از نمونه های آن، حکمی دارد و در مورد حکم هرکدام نیز اختلاف نظرهایی وجود دارد که هر یک از آنها ادله ی خاص خود را دارند.
ابطال سحر نیز از موارد قابل توجه در این پژوهش است که برخی از علما آن را جایز می دانند و برخی نیز به دلایلی آن را جایز نمی دانند. نگارنده بر آن است تا در این نوشتار، احکام سحر و راه های ابطال آن را از نظر فقها، قرآن و روایت ها، مورد بررسی قرار دهد.