بررسی تاثیر آموزش روش های اصلاح رفتار به مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بر کاهش استرس والدگری و افزایش عملکرد رفتاری فرزندانشان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش روش های اصلاح رفتار به مادران بر کاهش استرس والدگری و افزایش عملکرد رفتاری فرزندان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی این مادران است.
روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. از این رو تعداد 30 نفر از مادرانی که فرزندان-شان دارای این اختلال تشخیص داده شده بودند به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل همتا سازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص استرس والدین و پرسشنامه عملکرد رفتاری کودکان بود. آموزش روش های اصلاح رفتار در قالب 9 جلسه نود دقیقه ای در گروه آزمایشی اجرا شد. در پایان دو گروه پرسشنامه های مذکور را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تحلیل نتایج بیانگر تاثیر کاربندی آزمایشی بر افزایش عملکرد رفتاری کودکان و همچنین نشانگر تاثیر کاربندی در کاهش، استرس والدین گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بود.
به طور کلی یافته ها نشان می دهند که آموزش روش های اصلاح رفتار به مادران، مشکلات رفتاری فرزندان را کاهش داده و از به وجود آمدن تنیدگی در روابط والد-فرزندی پیشگیری می نماید.