بررسی رابطه میان استرس شغلی و تمایل به ترک شغل در پرستاران بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر شیراز

امروزه بی توجهی به مشکلات پرستاران در سطح دنیا از جمله استرس شغلی، معضلات بسیاری را بوجود آورده است واین مشکلات دست به دست هم داده اند تا پرستاران متمایل به ترک شغل شده یا حتی ترک شغل نمایند. مطالعه حاضر با هدف یافتن بررسی ارتباط استرس شغلی و تمایل به ترک شغل پرستاران در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر شیراز در سال 1390 انجام گردید.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی و روش همبستگی است. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب و با استفاده از فرمول نمونه گیری مورگان تعداد890 پرستار بیمارستان های دولتی و خصوصی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده شامل: پرسشنامه جمعیت شناختی و2مقیاس استرس شغلی وپرسشنامه تمایل به ترک شغل بودند. اعتبار پرسشنامه ها با دو روش روایی محتوایی و صوری و پایایی آنها با دو روش همسانی درونی و آزمون مجدد در تحقیقات قبلیاندازه گیری و سنجیده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری رگرسیون چندگانه همزمان، پیرسون، فریدمن و تی مستقل واز نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 13 استفاده شده است.

نتایج نشان داد که بین استرس شغلی و تمایل به ترک شغل پرستاران بیمارستانهای دولتی و خصوصی با ضریب همبستگی 64/0 رابطه معنی دار آماری وجود دارد و تغییرات تمایل به ترک شغل توسط استرس شغلی و مولفه های آن قابل پیش بینی است. استرس شغلی و تمایل به ترک شغل پرستاران زن نسبت به پرستاران مرد بسیار بالاتر می باشد (000/0=P). در حالی که بین استرس شغلی و تمایل به ترک شغل پرستاران بیمارستان های خصوصی نسبت به پرستاران بیمارستانهای دولتی اختلاف معنی دار آماری وجود ندارد.

سازمان هایی که بتوانند دلایل و عوامل موثر در ترک شغل کارکنان را درک نمایند می توانند با بکارگیری اطلاعات صحیح و با پیش بینی های به موقع مدیریت موثری را در فرایند حفظ و نگهداری نیروی انسانی کارآمد بکار گیرند.