بررسی آکوستیکی فرکانس پایه در زنان و مردان دو زبانه ترکی - فارسی

نوشته حاضر به دنبال پاسخی به این سوال است که آیا میان مقادیر فرکانس پایه(F0) افراد دوزبانه ترکی- فارسی در هر یک از این دوزبان تفاوت وجود دارد و در صورت وجود تفاوت، این موضوع با توجه به پارامتر جنسیت در زنان و مردان چگونه نمود پیدا می کند. به این منظور یازده گویشور دو زبانه ترکی- فارسی (6 زن و 5 مرد) بررسی شدند. هریک از گویشوران به طور مختصر درباره موضوعی به زبان فارسی سخن گفتند و سپس به زبان ترکی کدگردانی کردند. پس از آن، مقادیر فرکانس پایه در هر یک از دوزبان گویشوران استخراج و با یکدیگر مقایسه شد؛ نتایج نشان می دهد که در تمامی گویشوران تفاوت معنی داری میان مقادیر فرکانس پایه در دو زبان ترکی و فارسی وجود دارد. همچنین با توجه به پارامتر جنسیت تمایزی میان زنان و مردان مشاهده شد: در گروه مردان، همه گویشوران، دارای مقادیر فرکانس پایه بیشتر در زبان ترکی بودند؛ درحالیکه در گروه زنان نیمی از گویشوران دارای مقادیر فرکانس پایه بیشتر در زبان فارسی و نیمی دیگر دارای مقادیر فرکانس پایه بیشتر در زبان ترکی، در مقایسه با زبان فارسی اند. در ادامه با استناد به این امر که هیجان بیشتر باعث افزایش مقادیر فرکانس پایه می شود(فون هویزینگر، 1999) و همچنین با توجه به این دیدگاه که زنان تمایل بیشتری به گونه/زبان معتبردارند(مدرسی، 1387: 170) اینگونه نتیجه گیری می شود که مردان به دلیل تمایل به گونه/زبان غیرمعیار، در این گونه/زبان احساس هیجان بیشتری دارند و در نتیجه دارای فرکانس پایه بیشتری در زبان غیرمعیار نسبت به زبان معیاراند؛ درحالیکه در زنان به دلیل گرایش بیشتر به گونه/زبان معیار نیمی از گویشوران دارای مقادیر فرکانس پایه بیشتر در زبان معیاراند. همچنین در این بررسی رابطه ای میان پارامترهای سن و تحصیلات از یک سو و بیشتر بودن فرکانس پایه در یکی از دو زبان مورد بررسی از سوی دیگر، مشاهده نمی شود.