جلوه های بینامتنی قرآن کریم در شعر قیصر امین پور

درهم تنیدگی متون، حاصل رویکرد زبان شناختی به ادبیات و نقد متن محور است. قیصر امین پور شاعر متعهد و نام آشنای ایران به اشکال گوناگون، تحت تاثیر قرآن کریم قرار گرفته است. این تاثیرپذیری گاه از مضمون و محتوا، و گاه در الفاظ و فنون بیانی قرآن، صورت پذیرفته است. در شعر امین پور انواع گوناگون اقتباس از جمله: تلمیح، تحلیل، اثرپذیری واژگانی، اثرپذیری گزاره ای و... ملاحظه می-شود. علاوه برگونه های مختلف اقتباس، آرایه ی ای هام تناسب با تاثیر پذیری از آموزه های قرآنی، در شعر این شاعر حضوری چشمگیر دارد. قیصر از این آرایه ها بیشتر به منظور بیان رساتر دردها و رنج های انسان معاصر که از معنویات دور گشته، استفاده نموده است. اثرپذیری امین پور از قرآن کریم با چنان ظرافتی همراه است که پی بردن به اصل و ریشه ی سروده هایش اغلب کاری دشوار بوده، و نیازمند دقت و تامل فراوان می باشد. پژوهش حاضر، تلاشی است در جهت واکاوی شیوه های اثرپذیری قیصر امین پور که در مباحث زبان شناسی نوین از آن به عنوان ((بینامتنی)) یا ((تناص)) یاد می شود.