مقایسه اثر مصرف خوراکی 30 روزه عصاره آبی برگ گردو و گلی بن کلامید برسطح انسولین و HbA1c خون موشهای صحرایی نرمال و دیابتی شده با آلوکسان

در کتب طب سنتی از گردو به عنوان داروی مفید در درمان دیابت نام برده شده و تحقیقات زیادی در مورد مکانیسم اثر آن بر سطح گلوکز خون در حال انجام است. در تحقیق حاضر اثر مصرف خوراکی گلیبن کلامید و عصاره آبی برگ گردو بر میزان انسولین و HbA1c موش صحرایی نرمال و دیابتی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی، 120 موش صحرایی نر (Sprague-Dawley، g 150 -200) به 12 گروه ده تایی شامل کنترل نرمال، نرمال دریافت کننده گلیبن کلامید (mg/kg 4)، 3 گروه نرمال دریافت کننده عصاره با دوزهای mg/kg 10،50و150، کنترل دیابتی شده با آلوکسان (mg/kg170)، دیابتی دریافت کننده گلیبن کلامید (mg/kg 4) و 5 گروه دیابتی دریافت کننده عصاره با دوزهای mg/kg10، 50، 150، 300 و500 روزانه به صورت خوراکی و به مدت 30 روز تقسیم شدند. روز 31 نمونه خونی ناشتا جهت بررسی سطح انسولین و HbA1c از قلب موشها تهیه شد.
مصرف خوراکی عصاره آبی برگ گردو در موشهای دیابتی به صورت وابسته به دوز، سطح انسولین و HbA1c را نسبت به موشهای کنترل دیابتی به ترتیب افزایش و کاهش داد (05/0P<). ولی در موشهای نرمال اثر معنی داری نداشت، اثر مشاهده شده مشابه گلیبن کلامید بود.
مصرف 30 روزه عصاره احتمالا با افزایش سطح انسولین (از طریق افزایش ترشح یا کاهش تخریب) منجر به کاهش سطح گلوکز و به دنبال آن کاهش سطح HbA1c در موشهای دیابتی میشود.