مقایسه کارایی سه روش استخراج DNA از باله و فلس اردک ماهی (Esox lucius)

استخراج DNA ژنومی با کمیت و کیفیت مطلوب ازنیاز های اساسی ژنتیک مولکولی است. لذا امروزه برای استخراج DNA از روش های بافت های مختلف موجودات استفاده می شود. از منظر حفاظت گونه ها، روش های غیر مخرب و غیر کشنده، نمونه برداری در الویت می باشند. این مطالعه با هدف معرفی روش بهینه استخراج DNA از دو بافت باله و فلس اردک ماهی از طریق مقایسه سه روش فنل - کلروفرم، روش نمک فوق اشباع واستات آمونیوم صورت پذیرفت. برای انجام این مقایسه از 90 نمونه باله و فلس اردک ماهی جمع آوری شده از استانهای گیلان و مازندران استفاده شد. پس از تخلیص DNA از دو بافت مذکور پارامتر های کمی و کیفی به ترتیب با استفاده از دستگاه نانودراپ و ژل آگارز 1% و همچنین قابلیت تکثیر DNA توسط نشانگر ریزماهواره و با استفاده از آغازگر ELU19 مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بالاترین کارایی در مواردی که غلظت DNA واجد اهمیت می باشد به ترتیب ازروش فنل – کلروفرم و بافت باله حاصل می شود و در مواردی که غلظت اهمیت کمتری دارد روش نمک اشباع و بافت باله یا فلس نتایج بهتری در بر خواهند داشت. همچنین با توجه به نتایج PCR-SSCP اندازه باند های حاصله 150bp بود و کیفیت باند ها در بافت باله با استفاده از روش فنل - کلروفرم و نمک اشباع نسبت به فلس با سه روش به کاربرده دیگر بهتر بود. در مجموع روش نمک اشباع به واسطه عدم استفاده از مواد سمی و با توجه به هزینه کمتر در استخراج DNA از اردک ماهی توصیه می گردد.