تروریسم و ادیان دیگر

مقاله حاضر، تروریسم و خشونت را از دو منظر خشونت سیاسی و دینی و بر اساس آمار و ارقام تلفات جانی جنگ‌ها و خشونت‌های دینی سیاسی اخیر بررسی می‌کند. نویسنده مقاله بر این ادعاست که این خشونت‌های به اصطلاح سیاسی که برخی مدعی هستند ناشی از ملی گرایی بوده است، الهام‌گرفته از دین هستند و برای اثبات ادعای خود نیز مثالهایی ذکر می‌کند. وی با ارایه این آمار و ارقام در پی اثبات این مسئله است که مسلمانان، کمتر از پیروان ادیان دیگر به ویژه مسیحیان، خشونت‌طلب هستند. در این راستا، وی به تلفات جانی جنگ‌های جهانی اول و دوم، جنگ‌های استعماری سده‌های اخیر و خشونت‌های گذشته و حال بوداییان، بمبگذاریهای مختلف و جنگ‌های داخلی الهام گرفته از دین اشاره کرده است. در مورد اقدامات تروریستی ملهم از دین نیز وی مدعی است که تلفات ناشی از تروریسم مسلمانان در مقایسه با تروریسم مسیحیان و یهودیان بسیار کمتر است و برای اثبات ادعای خود به تلفات جانی اقدامات گروه تروریستی انجمن دفاع از یهودیان، بمبگذاریهای هندوهای ملیگرا در آرامگاه معین‌الدین چشتی در اجمر هند، پاک‌سازی قومی مسلمانان روهینگیا در میانمار به دست بوداییان افراطی و اقدامات تروریستی ارتش مقاومت خدا در اوگاندا اشاره کرده است. وی چنین نتیجه گیری می‌کند که با توجه به این آمار و ارقام و اقدامات تروریستی، تلقی پیروان ادیان دیگر به ویژه مسیحیان اروپایی‌تبار به عنوان افراد «خوب» و مسلمانان به عنوان افراد ذاتا خشونت‌طلب، نوعی بی‌بصیرتی عجیب است.