بهینه یابی هندسه سرریز کنگر های ذوزنقه ای با استفاده از مدل فازی- عصبی و الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی سد Ute در ایالات متحده آمریکا)

سرریزهای کنگره ای به عنوان گزینه ای مناسب برای اصلاح سرریزهایی که برای عبور دبی ماکزیمم محتمل با مشکل روبه رو هستند مطرح می شوند. از مزایای این نوع سرریزها می توان به بالا بودن ظرفیت سرریز، هوادهی آسان جریان و پایین بودن نوسانات سطح آب در آستانه ی عبوری جریان از روی سرریز اشاره کرد. بنابراین، استفاده از بهینه ترین شکل هندسی که بیش ترین گذردهی جریان تحت شرایط خاص هیدرولیکی همراه با کاهش هزینه ی ساخت را داشته باشد امری ضروری است. به این منظور در این تحقیق از قابلیت سیستم استنتاج فازی و الگوریتم ژنتیک برای بهینه کردن هندسه ی سرریز و ارضای شرایط هیدرولیکی مناسب استفاده گردید. برای ساخت سیستم استنتاج فازی و سپس محاسبه ی ضریب گذردهی جریان بر پایه ی الگوهای ورودی- خروجی در دست رس، از مدل سیستم استنتاج فازی-عصبی ANFIS استفاده گردید. در این بخش در مدل ANFIS به آموزش داده های ورودی زاویه ی دیواره ی سرریز در امتداد جریان(α)، طول دماغه (A) و نسبت ارتفاع کل آب به ارتفاع سرریز(H_t/p) و خروجی ضریب گذردهی جریانCd با استفاده از داده های آزمایشگاهی موجود پرداخته شد. در نهایت با به کارگیری الگوریتم ژنتیک و با استفاده از خروجی مدل ANFIS به بهینه یابی هندسه ی سرریز با تعریف تابع هدف کمینه ی سازی هزینه های (حجم بتن ریزی) سرریز با ارضای شرایط هیدرولیکی مناسب پرداخته شد.