اثر17-α هیدروکسی پروژسترون کاپروات درکاهش زایمان زودرس در حاملگی های حاصل از تکنولوژی های پیشرفته کمک باروری (کارآزمایی بالینی تصادفی شده)

زایمان زودرس یکی از مهم ترین علل مرگ و میر و ناتوانی نوزادان است. زایمان زودرس دیرهنگام (34 تا 36 هفتگی) تقریبا %75 تولدها را شامل می شود. زایمان های حاصل از تکنولوژی های پیشرفته کمک باروری در ریسک افزایش یافته زایمان زودرس قرار دارند.
این مطالعه با هدف تعیین اینکه آیا آغاز و ادامه درمان با 17- α هیدروکسی پروژسترون کاپروات می تواند خطر زایمان زودرس و یا مرگ و میر و ناتوانی نوزادی را از این طریق کاهش دهد یا خیر، صورت پذیرفت.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، حاملگی های تک قلو در دو مرکز نازایی یزد به کار گرفته شد. در گروه اول تزریق αHPC17 از شرکت ابوریحان (Femolife) به طور هفتگی و در گروه دیگر تزریق با دارونما صورت پذیرفت که این تزریقات از 16 تا 36 هفتگی انجام شد. اطلاعات در مورد پیامدهای حاملگی، عوارض دارویی و نوزادی از طریق پیگیری با پرسشنامه، جمع آوری و از طریق روش های آماری آنالیز شد.
نتایج نشان داد که، تفاوت معنی داری بین فراوانی زایمان زیر 37 هفته و بالای 37 هفته وجود نداشت (7/7% در مقابل 19/1% و 0/203=p). ریسک زایمان زودرس در گروه دارونما 48/2 بالاتر از گروه دارو بود که البته این تفاوت معنی دار نبوده (9/94-0/81=CI) و عوارض دارویی Femolife به طور معنی داری کمتر از گروه دارو نما بود. شایع ترین عارضه جانبی دیابت حاملگی بود، همچنین عوارض موضعی شایع نبودند. بستری نوزاد در NICU نیز بین دو گروه به طور معنی داری اختلاف نداشت.
گرچه به نظر می رسد αHPC17 باعث کاهش معنی دار زایمان زودرس در حاملگی های تک قلوی حاصل از ART نمی شود، اما با توجه به اینکه عارضه جانبی مهمی ندارد، می تواند در بهبود پیامد این نوع حاملگی ها موثر بوده و ریسک خطر را کاهش دهد. یک کارآزمایی بالینی بزرگتر ضروریست تا در فهم بهتر علل زایمان زودرس و کاهش زایمان زودرس دیرهنگام و مرگ و میر نوزادی و ناتوانی حاصل از آن به ما کمک کند.