تحلیل عناصر ناتورالیستی در داستان های محمود دولت آبادی

داستان های محمود دولت آبادی به مثابه منشوری است که از زوایای مختلف قابل بحث و بررسی است. در آثار او رگه هایی از اندیشه های رئالیستی، ناتورالیستی، و گاه سورئالیستی دیده می شود. به علت گستره وسیع موضوع، در مقاله حاضر فقط به برخی از اندیشه های «ناتورالیستی» محمود دولت آبادی می پردازیم.
ناتورالیسم، شکل افراطی واقع گرایی شمرده می شود. این مکتب ادبی، نظریه ای است که کردار و گرایش و اندیشه را زاییده غرایز و امیال طبیعی می داند و به هیچ رویداد یا پدیده فوق طبیعی قائل نیست و همه واقعیات و پدیده ها را موجود در طبیعت و در دایره علوم طبیعی تفسیر می کند. ناتورالیسم در ادبیات بر جنبه های توارث محیط و مشاهده زندگی به دور از آرمان گرایی تاکید می ورزد و در این راه به ترسیم جزئیات و لو زشت و ناخوشایند می پردازد. ناتورالیسم ادبی از راه ترجمه های دوران مشروطیت وارد ادبیات ایران شد و نویسندگانی همچون صادق هدایت و صادق چوبک را تحت تاثیر قرار داد. در این مقاله، به شیوه تحلیلی توصیفی، تاثیر ناتورالیسم در آثار محمود دولت آبادی بررسی شده است.