اثر تراکم بوته بر ضریب خاموشی و کارایی استفاده از تابش در ژنوتیپ های جدید و قدیم گندم (Triticum aestivum L.)

دستیابی به تولید مطلوب و عملکرد بالا در گندم، مستلزم انطباق مراحل رشد رویشی و زایشی گیاه با شرایط جوی مساعد و افزایش کارایی استفاده از عوامل تولید بواسطه تراکم مطلوب می باشد. به منظور بررسی اثر تراکم بر کارایی مصرف نور در ارقام جدید و قدیم گندم، آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان طی سال زراعی 87-1386 اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با تیمار های تراکم در سه سطح (150، 262 و 375 بوته در متر مربع) و سه زنوتیپ گندم (فلات، تجن و N-81-18 به ترتیب به عنوان نماینده ای از ژنوتیپ های قدیم، متداول و جدید در منطقه) در چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که بالاترین مقدار شاخص سطح برگ و ماده خشک برای لاین18 -81- N و در تراکم375 بوته در متر مربع بدست آمد. میزان ضریب خاموشی نور اندازه گیری شده در مراحل ساقه رفتن، آبستن، ظهور سنبله و گرده افشانی تحت تاثیر تراکم و رقم قرار نگرفت، اما تراکم برمیزان کارایی مصرف نور تاثیر گذار بود، بدین ترتیب که بالاترین میزان کارایی مصرف نور برای لاین18 -81- N (26/2 گرم بر مگاژول) و در تراکم375 بوته در متر مربع برآورد شد.