مقایسه مقدماتی پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی در افراد با شنوایی هنجار و افراد کم شنوا

پاسخ پایدار شنوایی روشی نوین برای تخمین آستانه شنوایی به ویژه در جمعیت سخت آزمون است. اطلاعات کمی در خصوص آستانه پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی به ویژه در افراد کم شنوا وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین و مقایسه پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی در افراد با شنوایی هنجار و مبتلا به کاهش شنوایی حسی بود.
مطالعه مقطعی حاضر روی 10 فرد با شنوایی هنجار و 10 فرد مبتلا به کاهش شنوایی حسی در محدوده سنی 30-15 سال، انجام شد. پاسخ پایدار شنوایی و ادیومتری تن خالص در پاسخ به محرک راه استخوانی در فرکانس های 500 و 2000 هرتز در هر دو گروه ثبت شد.
در هر دو گروه بین آستانه ادیومتری تن خالص و پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت. تفاوت بین آستانه رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی هم در افراد با شنوایی هنجار، هم در مبتلایان به کاهش شنوایی حسی، در فرکانس 500 هرتز بیشتر از 2000 هرتز بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (به ترتیب 033/0=p و 017/0=p). مقایسه تفاوت بین ادیومتری تن خالص و پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری نشان داد(001/0=p).
در هر دو گروه مورد مطالعه، اختلاف بین آستانه پاسخ پایدار شنوایی و ادیومتری راه استخوانی از نظر آماری معنی دار نبود پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی با افزایش افت شنوایی و افزایش فرکانس، به آستانه رفتاری نزدیک تر می شود.