ترک موفق سیگار: نقش خودکارآمدی، بهوشیاری و متغیرهای جمعیتی

ترک موفق سیگار رخدادی مهم در برنامه های ارتقای سلامت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش خودکارآمدی، بهوشیاری، و متغیرهای جمعیتی در ترک موفق سیگار بود.
در یک مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد 284 نفر شامل 86 فرد موفق به ترک سیگار و 198 فرد ناموفق در اقدام به ترک سیگار با روش نمونه گیری در دسترس از میان افراد مراجعه کننده به ده کلینیک ترک سیگار در شهر تهران انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه خودکارآمدی ترک سیگار (SEQ-12)، مقیاس آگاهی و توجه بهوشیار (MAAS) و پرسشنامه عوامل جمعیت شناختی را تکمیل کردند. داده ها توسط t-test chi-square، Logistic Regression با نرم افزار SPSS-16 تحلیل گردید.
نتایج نشان داد که خودکارآمدی (282/17- 122/3: CI 95%؛ 816/9OR=)، بهوشیاری (258/11- 226/1: CI 95%؛ 664/5OR=)، جنسیت مونث (556/14- 655/1: CI 95%؛ 009/4 OR=)، تحصیلات دانشگاهی (051/18- 866/2: CI 95%؛ 801/7OR=) و وضعیت اجتماعی- اقتصادی مطلوب (624/12- 467/1: CI 95%؛ 605/6OR=) به طور معنی داری ترک موفق سیگار را پیش بینی می کنند (001/0p<). سن نقش معنی داری در پیش بینی ترک موفق سیگار نداشت (05/0p>).
تقویت خودکارآمدی برای ترک سیگار و بهبود بهوشیاری با در نظر گرفتن جنسیت، تحصیلات و وضعیت اجتماعی- اقتصادی، راهبرد مناسبی برای افزایش احتمال موفقیت در برنامه های ترک سیگار و مبنایی مهم در انجام مداخلات پیشگیریانه و درمانی برای افراد سیگاری است.