فضا، مقیاس و جهانی شدن با تحلیل تئوری شبکه کنشگران (ANT)

کشورهای جهان به منظور عقب نماندن از حرکت فراگیر جهانی شدن، نیازمند شناخت بنیان ها و پیش شرط های فکری و نظری مرتبط با آن هستند. ادبیات دانش جغرافیا همانند دیگر دانش های بشری، پیوسته در حال تغییر و تکامل است. این امر بویژه زمانی چشمگیر است که سرعت تغییر و تحولات جهانی، اندیشمندان علوم انسانی را به طور عام و جغرافیدانان را به طور خاص، به تفکر و تحلیل های چندسونگر و میان رشته ای، برای شناخت بیشتر سازوکارها و نظام های موثر بر آن ها وا می دارد. این مقاله با ماهیت روشمندانه- تحلیلی، ابتدا به بررسی نظری مفاهیمی مانند فضا و مقیاس در مطالعات تحلیلی جغرافیایی و بویژه جهانی شدن می پردازد. سپس با مروری بر تئوری شبکه ی کنشگران، کاربرد و اهمیت آن در مطالعات و تحلیل های جغرافیایی (در اینجا، انواع مناسبات و روابط جهانی بین مکان ها که فضاهای خاص با مقیاس های خاص پدید می آورند)، مورد بررسی قرار می دهد. لذا چارچوب و روش کار، نظری –تحلیلی و بر پایه دیدگاه ها و نظرات جغرافیدانان، جامعه شناسان و نویسندگانی است که در مورد این مفاهیم کار کرده اند. نتیجه ی منطقی – تحلیلی این تحقیق کتابخانه ای نشان می دهد که جهانی شدن پدیده های انسانی(کشورها، شهرها و...) می تواند اندازه یا مقیاس کوچک و یا بزرگ داشته باشد؛ می تواند علاوه بر بعد کمی، دربردارنده ی کیفیت و مفاهیمی باشد که در هر دو سیستم مراتبی و موازی، به خلق فضاهای متعدد و متنوع انسانی منجر شود.