رویکردها و رهیافت های نظری جنگ نرم

جنگ نرم و بهرهگیری از منابع قدرت نرم در بستر زندگی اجتماعی انسان از پیشینه و قدمت تاریخی برخوردار است. جنگ نرم به مثابه یک مفهوم نظری در چارچوب نظریه هایی همچون امنیت نرم، قدرت نرم، نافرمانی مدنی و... در دو دهه اخیر بهویژه پس از فروپاشی شوروی، مورد توجه اندیشمندان قرار گرفت. در واقع، رهیافتهای نظری جنگ نرم در دو دهه اخیر شکل گرفته است. جنگ نرم «در نقش یک راهبرد» برای پیشبرد اهداف و اراده نظام سلطه، در مقابله با نظامهای معارض لیبرالدمکراسی به صورت خاص پس از جنگ سرد مطرح شد و مراکز فکری و کانونهای تفکر غربی به ویژه امریکایی آن را تئوریزه کردند. در این نوشتار به اختصار رویکردهای مختلف به جنگ نرم و رهیافتهای نظری آن بررسی میشود. به طور کلی در مورد رویکردهای جنگ نرم و رهیافتهای نظری آن، میتوان گفت معادله قدرت، امنیت و تهدید در شرایط موجود تغییر یافته است. از آنجا که قدرت و امنیت رابطه متقابل دارند و نوع و ماهیت قدرت تغییر یافته، اشکالی جدید از امنیت، تهدید و تعاملات امنیتی ظهور می یابد که نقطه اتصال و فصل مشترک رهیافتها و رویکردهای مختلف نظری به شمار میرود.