بررسی کاربرد نمادین لعل و یاقوت در اشعار شاعران ایرانی

شعرای پارسی گوی ایرانی از دوران کهن با علوم مختلف زمانه خود آشنا بوده اند و درونمایه اشعار خود را با این علوم می آراستند. در این راستا سنگ ها و خواص آنها در اشعار شاعران انعکاس یافته است. آنان گاه سنگ ها و خواص آنها را در معنای حقیقی و زمانی در معنای مجازی به کار گرفته اند. در این تحقیق برای آشکارکردن این معنا، دو سنگ قیمتی و نیمهقیمتی یاقوت و لعل در اشعار حماسی فردوسی، غنایی نظامی و تغزلی حافظ مورد بررسی قرارگرفته است. هدف از انتخاب این دو سنگ، شباهت ساختاری و ویژگی های ظاهری آنها بوده است. این شباهتها در گذشته، تفکیک این دو سنگ را در بیشتر موارد با مشکل مواجه میساخته است. همچنین هدف از انتخاب این سه شاعر رسیدن به این مهم است که آیا تفاوت در شیوه سرایش شعر سبب به کارگیری معانی متفاوت سنگها میگردد، یا خیر؟ روش بهکار رفته در تحقیق روش توصیفی و نحوه جمع آوری منابع از نوع کتابخانه ای است.