بررسی وضعیت ایمنی راه های کشور طی سال های 1380 الی 1385

در کشورهای در حال توسعه، بهبود وضعیت ایمنی راه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مقاله وضعیت ایمنی راه های کشور در طی سال های 1380-1385 مورد ارزیابی قرار گرفته است.
در این مطالعه توصیفی، ایمنی راه های کشور با استفاده از شاخص های ایمنی راه در سطح ماکرو بررسی شده است. در ابتدا تمام شاخص های موجود در زمینه ایمنی راه مورد بررسی قرار گرفت و 46 شاخص شناسایی شد. پس از شناسایی کل شاخص ها، ضمن رایزنی با کارشناسان ایمنی راه کشور و با توجه به داده های قابل اعتماد موجود در کشور، تعداد 11 شاخص برای بررسی وضعیت ایمنی راه های کشور انتخاب شد. پس از تعیین شاخص ها، بر اساس دستورالعمل دبیرخانه کمیسیون ایمنی راه، کلیه داده های مورد نیاز برای تعیین مقدار هر یک از شاخص ها، از سازمان ها و موسسات ذیربط جمع آوری شد. در مراحل پایانی مقدار هر شاخص برآورد گردیده مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج به دست آمده نشان داد که در طول این دوره 6 ساله به ازاء هر یکصد هزار نفر جمعیت 9 کشته برجای مانده است که استفاده از کمربند و کلاه ایمنی به ترتیب %20 و %18 افزایش یافته است. در همین مدت تعداد موتورسیکلت %20، طول راه های آسفالته و شهرنشینی حدود %10 افزایش داشته است. میزان درآمد سرانه واقعی کشور از مقدار 5884 دلار آمریکا به 7968 دلار آمریکا، میزان امید به زندگی از 9/68 سال به 9/70 سال، میزان افراد باسواد از %76 به%78 و شاخص توسعه انسانی نیز از مقدار 721/0 به 759/0 افزایش یافته اند. نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که بین میزان افزایش کشته شدگان در حوادث جاده ای به ازاء ده هزار خودرو و درصد افزایش متغیرهای استفاده از کمربند و کلاه ایمنی، راه های آسفالته، شهرنشینی و همچنین تغییر میزان درآمد سرانه واقعی کشور، میزان امید به زندگی، میزان باسوادی و شاخص توسعه انسانی همبستگی معنا داری وجود داشته است، به طوری که ضریب R2 برای آن ها به ترتیب برابر با 84/0، 90/0، 994/0، 90/0، 97/0، 82/0، 69/0 و 84/0 بوده است.
در طی دوره مورد مطالعه وضعیت ایمنی راه های کشور مناسب نبوده است.