بررسی اثربخشی آموزش روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر کمال گرایی مراجعان مراکز مشاوره شهر اصفهان

کمال گرایی ویژگی شخصیتی است که با تلاش برای بی عیب بودنو وضع استانداردهای بسیار بالا برای عملکردو گرایش به ارزیابی منتقدانه رفتار خود و دیگران مشخص می شود. هدف پژوهش حاضربررسی تاثیر کیفیت زندگی درمانی بر کمال گرایی بوده است.
پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروهگواه بوده، جامعه آماری این پژوهش افراد مراجعه کننده به 3 مراکز مشاوره شهراصفهان (مرکز مشاوره دولتی دانشگاه صنعتی، مرکز مشاوره بوستان، مرکز مشاوره الفبایزندگی) در سال 1391 بودند. نمونه پژوهش شامل 32 مراجعه کننده بود که از بین افراد دردسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. مراجعه کنندگانگروه آزمایش، به مدت 8 جلسه در هشت هفته تحت آموزش به شیوه کیفیت زندگی درمانی قرار گرفتند و در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزاراندازه گیری، سیاهه کمال گرایی هیل با ضریب آلفای کرونباخ 92/0 است. داده ها توسط نرم افزار SPSSنسخه 18 و روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و05/0P<از نظر آماری معنادار تلقی شد.
این تحقیق نشان داد که قبل از آموزش، اختلاف معنی دار بین گروه های مورد مطالعه در نمراتکمال گرایی وجود نداشت(P>0/01). اما پس از مداخله آموزشی، افزایش معنی داری در میانگین نمرات کمال گرایی در گروه مداخله ملاحظه گردید (01/0P<). همچنین این روش پس از مداخله آموزشی، بر روی گروه مداخله بر خرده مقیاسه ای کمال گرایی ازجمله حساسیت بین فردی، تلاش برای عالی بودن، درک فشار از سوی والدین، نظموسازماندهی، هدفمندی، استانداردهای بالا برای دیگران وکمال گرایی انطباقی وغیرانطباقی تاثیر داشته است(05/0P<).
نتایج این پژوهش تاییدکننده تاثیر مثبت آموزش کیفیت زندگیدرمانی بر کمال گرایی افراد می باشد و می توان در مراکز درمانی با توجه به ارتباط بیماری های روان تنی با کمال گرایی و به ویژه در مراکز آموزشی جهت کاهش کمال گراییناسالم افراد برنامه های عملی تدوین و اجرا نمود.