مقایسه عوامل تنش زای کارآموزی بالینی سال های تحصیلی دانشجویان کارشناسی پرستاری:علل و راهکارها

در طی آموزش بالینی، دانشجوی پرستاری مجبور به کار در محیط واقعی است؛ از این رو ممکن است با شرایط تنش آوری مواجه شود و علی رغم این واقعیت که استرس به میزان کم آثار مثبت دارد، ولی تنش بیش از اندازه می تواند روند یادگیری دانشجو را مختل نماید. این مطالعه به منظور بررسی عوامل تنش زای کارآموزی بالینی و مقایسه آن ها از نظر دانشجویان پرستاری در سال های مختلف تحصیلی در دانشکده پرستاری و مامایی قزوین انجام شد.
در این پژوهش توصیفی- مقطعی، 93دانشجوی پرستاری که حداقل یک دوره کارآموزی را پشت سر گذاشته بودند، به روش تصادفی طبقه ای از میان دانشجویان پرستاری شاغل به تحصیل در نیمسال دوم سال تحصیلی 87-86 مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه پس از تعیین روایی محتوا و پایایی با روش بازآزمایی(86/0 r=) گردآوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل و از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که شدت استرس ناشی از کارآموزی در میان دانشجویان پرستاری به طور کلی در حد متوسط است (میانگین شدت تنش7/0 ± 86/1). بالاترین میزان استرس در میان دانشجویان سال دوم گزارش شده بود. بنابر اظهار دانشجویان عوامل فردی (09/0 ± 17/2) مانند ترس از اشتباه و شکست در امور محوله؛ و پ س از آن عوامل مربوط به ارتباط با مربی (9/0 ± 1/2) بیشتر موجب استرس شده بودند. میانگین نمره تنش عوامل در مقیاس 1 تا 4، برای عوامل محیطی (7/0 ± 68/1)، عوامل مربوط به مراقبت از بیمار (7/0 ± 75/1)، عوامل مربوط به مربی (9/0 ± 1/2)، عوامل مربوط به ارتباط با کارکنان(9/0 ± 91/1) وعوامل فردی(9/0 ± 17/2) بود.
عواملی مانند احساس عدم موفقیت و شکست در انجام امور محوله، و ترس از اشتباه در مراقبت های پرستاری ازجمله تنش زاترین عوامل آموزش بالینی برای دانشجویان بوده اند؛ دست اندرکاران حوزه آموزش دانشکده پرستاری باید قبل از ورود دانشجویان به محیط بالین، آنان را با مفهوم استرس آشنا کرده و با برگزاری برنامه های آموزشی درباره چگونگی رویارویی با استرس و مهارت های ارتباطی، در جهت کاهش تنش ناشی از این عوامل گام بردارند، ضمن این که اساتید بالینی نیز می بایست حمایت کافی را از دانشجویان در محیط بالینی به عمل آورند.