رویکرد تمدنی به نظریه پردازی برمبنای انقلاب اسلامی ایران در عصر جهانی شدن

اگر تمدن را اوج مدنیت و پیشرفت همه جوامع و حاصل تلاش همه بشریت و نه قوم یا سرزمین خاصی بدانیم، آنگاه رویکرد ما به نظریه پردازی در علوم انسانی برای حرکت بسوی احیا و بازسازی تمدن و فرهنگ عظیم ایرانی – اسلامی می تواند رویکردی تمدنی باشد. بنابراین، سوال اصلی این نوشتار عبارت است از: آیا می توان با تکیه برارزش های ایرانی اسلامی که برآمده از انقلاب اسلامی است، در تعامل سازنده با دستاوردهای بشری به نظریاتی دست یافت که راهنمای حرکت به سوی احیای فرهنگ و تمدن ایرانی – اسلامی باشد. فرضیه این پژوهش به قرار زیر است: با اتکاء به ارزش های ایران اسلامی و با استفاده از دستاوردهای بشری میتوان به نظریه هایی برای تعامل سازنده با جهان معاصر دست یافت.