چگونگی بیان مضامین عرفان اسلامی در موسیقی اصیل ایرانی

منابع موسیقی اصیل ایرانی عمدتا جنبه های روحانی و عرفانی داشته اند و بسیاری از ویژگی های آن مانند کمال، حال، قرینه سازی و تکرار و جز اینها، با شعر عجین اند و دارای پیوند تنگاتنگ با عرفان اسلامی. این موسیقی مبتنی بر نظامی به نام «ردیف» است، و دستگاه ها و آوا زهایی را در بر می گیرد که هر کدام از آنها بیا نکننده حالات و مضامین روحانی و عرفانی خاصی است. در این مقاله، به چگونگی بیان مضامین عرفان اسلامی در موسیقی اصیل ایرانی پرداخته می شود. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی است و بدین منظور مضامین عرفان اسلامی در موسیقی اصیل ایران و دستگاه ها و آوازهای آن تشریح می گردد و بر اساس دیدگاه های افراد صاحب نظر، جنبه تحلیلی آن نیز مطرح می شود. مهم ترین نتایج این تحقیق را می توان چنین برشمرد که برای بیان مضامین و حالات عرفانی، از موسیقی اصیل ایران بسیار می توان کمک گرفت درواقع استفاده بجا و مناسب از سازهای موسیقی و دیگر ابزارهای مادی، فقط در کنار جنبه های روحانی و عرفانی این موسیقی و ضمن توجه به حالات دستگاه ها و آوازها می تواند منجر به بیان مضامین عرفانی گردد