تعیین مناسبت ترین روش تجربی برآورد SDR با استفاده از مدل EPM و خصوصیات فیزیکی حوزه؛ مطالعه موردی حوزه آبخیزقورچای، استان گلستان

نبود آمار مورد نیاز در زمینه فرسایش و رسوب و مشخص نبودن نسبت تحویل رسوب (SDR) در اکثر حوضه های آبخیز ایران از مسائل و مشکلات مهم به حساب می آید که عملا مانع برنامه ریزی اصولی به ویژه برای تهیه و اجرای طرح های آبخیزداری می شود. تعیین میزان فرسایش و رسوب در هر حوزه به عنوان یکی از اولین اقدامات برای مدیریت حوزه آبخیز می باشد. فرسایش و انتقال مواد رسوبی از جهات مختلفی مورد توجه قرار می گیرد که مهم ترین آن از بین رفتن اراضی حاصل خیز کشاورزی و تبدیل مزارع به بیابان های لم یزرع، پرشدن مخازن سدها و بندها، پر شدن کانال های آبرسانی و اراضی زراعی با رسوبات جدید می باشد. هدف از این تحقیق تعیین مناسبت ترین روش تجربی برآورد SDR با استفاده از مدل EPM و خصوصیات فیزیکی حوزه می باشد. در این تحقیق روش های تجربی زیادی برای تعیین SDR بررسی شد که در نهایت با توجه به سه معیار میانگین، انحراف معیار و ضریب تغییرات روش Renfro(1983) به عنوان بهترین روش تجربی انتخاب شد.