مطالعات پژوهشی چین بر روی ایران و خاورمیانه

در سه دهه گذشته مطالعات چین بر روی ایران و خاورمیانه به صورت گسترده ای نظام مند شده است. این نظامندی در میزان نشریات و همینطور در گوناگونی روش های تحقیق و افزایش نشریات علمی در مورد ایران و خاورمیانه قابل مشاهده است. پیشرفت مطالعات چینی بر روی خاورمیانه به طور ویژه بعد از قیام های عربی و تغییرات در خاورمیانه (2013-2000) با شتاب بیشتری به پیش می رود. موسسات تحقیقاتی از ادارات تبلیغاتی دولتی به نهادهای چند وجهی علمی و غیر علمی تبدیل شدند که شامل دانشگاه ها، موسسات تحقیقاتی، موسسات نظامی، ادارات دولتی، سفارت خانه های کشورهای خارجی و رسانه های جمعی می شوند. در همین زمان، نشریات از تهیه مقدمه و نمایی کلی از وضعیت ایران و کشورهای خاورمیانه به سمت مطالعات عمیق تری از سیاست و اقتصاد خاورمیانه در سه بخش: آغاز (1978-1949)، رشد (1999-1979) و پرداختن به انرژی، دین، فرهنگ، اجتماع و امنیت متمایل گشتند. بودجه تحقیقات خاورمیانه محور که از سوی مقام های محلی، وزارتی و ملی تامین می شد افزایش یافت و باعث رشد کیفیت تحقیقات شد. در آخر چین به تاسیس و عضویت در موسسات علمی و غیر دولتی روی آورد مانند انجمن مطالعات خاورمیانه چین، انجمن مطالعات خاورمیانه آسیا و انجمن مطالعات ادبیات عرب. با این حال، مطالعات خاورمیانه چین در مقایسه با مطالعات آمریکا، اروپا و ژاپن در داخل و مطالعات خاورمیانه در غرب توسعه نیافته محسوب می شود.