معماری مبتنی بر بوم- استفاده از مدلهای شناختی لای های در روند طراحی پارامتریک

نگاه ابزاری و تخصص گرایانه به حرفه ی معماری در سالیان اخیر باعث تقلیل مقام و هویت معماری ایرانی گشته است. به دلیل تقلید بیش از حد و چشم بسته از معماری و فرهنگ غربی در روش طراحی معماری، شاهد بناهایی با هویت غیر ایرانی هستیم که منظر شهری-روستایی را خدشه دار کرده اند. بناهایی که به واسطه پیروی از روش های طراحی نامرتبط، غیر بومی و تقلید صرف از سبک های بین المللی هیچ گونه احساس تعلقی نسبت به آن ها وجود نداشته و برآورده نشدن انتظارات هویتی- بومی را از فن و معماری به دنبال دارد. به همین دلیل در پی یافتن روشی در روند طراحی هستیم تا با بهره گیری از پارامترهای محیطی- معنایی به انکشافی مجدد در محیط نائل شویم. در این مسیر با کشف لایه های ذهنی- عینی در محیط مانند بوم، معنا و جغرافیا به دنبال نوعی جامع اندیشی و کلی نگری هستیم که همزمان به تمامی پارامترهای موجود پاسخ و هویتی مناسب ببخشیم. بهره گیری از مبانی معماری پارامتریک در روند طراحی بومی- منطقه ای به کمک مدل ها و نقشه های شناختی کمی و کیفی اساس این تحقیق را شکل می دهند. پس از بازشناسی لایه های موجود در بستر طبیعی سایت، لایه ها به دو دسته ی ظاهری و معنایی تجزیه شده و با استفاده از نرم افزار AutoCAD به عناصر قابل درک شامل نقطه، خط و سطح در هر لایه تبدیل می شوند. در مرحله ی بعد لایه های استخراج شده مجددا ترکیب و بر روی یکدیگر قرار می گیرند. همزمان طراح لایه های شناختی حاصل از ذهن خود را به مجموعه ی حاصل افزوده و تصمیمات نهایی را جهت نحوه ی ترکیب لایه ها و انتخاب طرح نهایی اتخاذ می کند.