تاثیر تکلیف دوگانه بر کینماتیک مفاصل اندام تحتانی حین راه رفتن در بیماران مبتلا به پارگی لیگامان متقاطع قدامی

پارگی لیگامان متقاطع قدامی معمولا با تغییرات حرکتی شامل کوتاه شدن طول گام، بیشترشدن عرض گام و تغییر بیومکانیک اندام تحتانی همراه است. به دنبال این تغییرات ممکن است راه رفتن در این بیماران به منابع توجهی بیشتری نیازمند باشد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تکلیف دوگانه بر کینماتیک مفاصل اندام تحتانی حین راه رفتن در بیماران مبتلا به پارگی لیگامان متقاطع قدامی است. 20 مرد سالم و 20 بیمارمرد مبتلا به پارگی لیگامان متقاطع قدامی تکلیف راه رفتن بر روی تردمیل و تکلیف شناختی را در دو سطح آسان و دشوار انجام دادند. زوایای مفاصل مچ پا، زانو و ران در صفحه ساجیتال در 4 مرحله از یک دوره راه رفتن مورد محاسبه قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که مابین اندام درگیرگروه بیمار و اندام انطباق یافته گروه سالم برای هر سه مفصل اندام تحتانی در صفحه ساجیتال اختلاف معنی داراست (05/0 p<). علاوه براین مابین اندام درگیر و غیردرگیر گروه بیماربرای سه مفصل ران، زانو و مچ در اکثر مراحل راه رفتن تفاوت معنا دار است (05/0 p<). همچنین دشواری تکلیف شناختی باعث کاهش معنادار آزادی حرکت در مفاصل زانو و مچ پا در هردو گروه می شود (05/0 p<). نتایج این مطالعه نشان می دهد که پارگی لیگامان متقاطع قدامی الگوی حرکتی اندام درگیر را نسبت به اندام غیردرگیر تغییر می دهد. علاوه بر این انجام تکلیف دوگانه باعث می شود مفاصل دیستال(مچ و زانو) به حالت با ثبات مفصلی خود نزدیک شوند ولی باعث اختلاف معنا دار الگوی حرکتی مفاصل در صفحه ساجیتال مابین دو گروه سالم و بیمار نمی گردد.