بررسی تطبیقی مضمون های حکمت آمیز در شعر متنبی و سنایی

متنبی و سنایی دو شعر بزرگ ادبیات عرب و ادبیات فارسی هستند که هر دو به حکمت و اندرز شهرت دارند. حکمت، در شعر این دو شاعر از بسامد بالایی برخوردار است و یکی از مضمون های اصلی شعر آنها به شمار می رود. یافته اساسی این پژوهش آن است که فرهنگ اسلامی و آموزه های آن وکتب دینی به ویژه قرآن و نهج البلاغه، حکمت ایران باستان و حکمت عربی کهن، الهامات شعری و فلسفه یونان از منابع حکمت در شعر این دو شاعر به ویژه در شعر متنبی است. نگارندگان در این گفتار بر این باورند که سنایی به علت آگاهی گسترده از فرهنگ و ادبیات عرب، در برخی از مضمون های حکمت آمیز از متنبی تاثیر پذیرفته است. افزون بر این، در برخی از مضمون های حکمت آمیز این دو، همگونی هایی وجود دارد که بیشتر از باب توارد خاطر و تجربه های شعری هستند. همچنین برخی از این حکمت ها ریشه در فرهنگ ایرانی، اسلامی و یونانی دارند. این پژوهش بر آن است تا بر پایه مکتب فرانسوی ادبیات تطبیقی به بررسی همگونی ها و ناهمگونی های مضامین حکمت آمیز موجود در شعر این دو شاعر و احیانا تاثیر پذیری سنایی از متنبی بپردازد.