تاثیر پپتید وگلیکان-لیپوپلی ساکارید بر میزان تولید نیتریک اکساید توسط سلول های بنیادی مزانشیمال موش(MSC) و القا آپوپتوز در سلول های T فعال شده توسط این سلول ها

سلول های بنیادی مزانشیمال، سلول های بالغی هستند که به عنوان سلول های پیش ساز غیر خون ساز و چند توانی معرفی می شوند. تحریک ویژه گیرنده ای شبه تول در سطح سلول های بنیادی مزانشیمال می توانند پاسخ های ایمنی ناشی از این سلول ها را به سمت فنوتیپ های پیش التهابی یا ضدالتهابی جهت دهی کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر پپتید وگلیکان-لیپوپلی ساکارید بر روی پلاریزه شدن سلول های بنیادی به سمت فنوتیپ ضد التهابی و القا آپوپتوز در سلول های T.
از استخوان فمور و تیبیا سوسپانسیون سلولی تهیه و به مدت 24ساعت انکوبه شدند. جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی با تمایل به چسبیدن به فلاسک صورت گرفت. پس از رسیدن سلول ها به تراکم70%، با آگونیست TLR در دو دوز بالا (10نانوگرم/میلی لیتر) و پایین (5نانوگرم/میلی لیتر) و به مدت 1و12 ساعت تیمار شدند. سپس مایع رویی سلول ها جهت اندازه گیری نیتریک اکساید جمع آوری شد. درصد آپوپتوز در سلول های T به روش فلو سایتومتری و رنگ آمیزی آکریدین – اورنج / پروپیوم آیداید (AO/PI) اندازه گیری شد.
MSCها که در دوز پایین(5نانوگرم/میلی لیتر(و 12 ساعت انکوباسیون با آگونیست TLR4تیمار شده بودند افزایش معنی داری (p≤0.05) در آپوپتوز القا شده در سلول هایT در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. همچنین یافته ها افزایش معنی داری(p≤0.05) در میزان تولید نیتریک اکساید در دوز بالا (10نانوگرم/میلی لیتر) و 1ساعت انکوباسیونMSC های تیمار شده با آگونیست TLR4نسبت به گروه کنترل نشان دادند.
از پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت دوز آگونیست و مدت زمان تیمار سلول های بنیادی با آن می تواند تاثیرات مختلفی در فعالیت آپوپتوزی MSCها و تولید نیتریک اکساید داشته باشد.